روش های احیاء (پاکسازی) آبخوان های آلوده - بخش اول

 مقدمه

در طی سالهای اخیر دانشمندان و مدیران منابع آب زیرزمینی  بدنبال روشهایی برای رفع آلودگی آبخوانهای آلوده بوده اند.  علم احیاء آبهای زیرزمینی آلوده هنوز در ابتدای راه خود قرار دارد و چالشهای فراوانی را در پیش رو دارد.    

     

در فرآیند پاکسازی یک منطقه آلوده دو موضوع باید مد نظر قرار گیرد یکی محدوده منبع آلودگی و دیگری  وسعت هاله آلودگی مربوط به آن. کنترل این دو محدوده یکی از  چالش انگیز ترین  مسائل در بحث پاکسازی آب های زیرزمینی آلوده است.  

پروژه های احیاء آب های زیرزمینی آلوده ممکن است شامل اهداف مختلفی شود از جمله:

1.       ۱- جلوگیری از حرکت هاله آلودگی از منبع آن

2.      ۲-  ایزوله کردن منطقه ای که منبع آلودگی را در بر می گیرد

3.       ۳- تصفیه آبهای زیرزمینی آلوده به صورت یک آب استاندارد برای مصارف مورد نظر

4.       ۴- رفع مشکلات زیست محیطی ناشی از آلودگی آب 

هنگامی که یک منطقه از لحاظ خصوصیات هیدروژئولوژی، هیدروشیمی و آلودگی مورد بررسی قرار گرفت گزینه هایی را برای کنترل آلودگی و احیاء مناطق آلوده می توان انتخاب کرد. انتخاب یک روش بستگی به مواردی همچون نوع آلودگی، هیدروژئولوژی منطقه، خصوصیات منشاء آلودگی و موقعیت آلاینده در زیر سطح زمین دارد .  هدایت هیدرولیکی سازندهای زیرسطحی نیز یکی از پارامترهای مهم است. موفقیت یا شکست یک پروژه پاکسازی آبهای آلوده به توانایی آبخوان برای انتقال سیالات (آب یا آلاینده ها)، NAPLها و گازها بستگی دارد.

اطلاعاتی در مورد واکنش پذیری یا قابلیت تجزیه زیستی آلاینده در زیر سطح زمین برای تعیین روش پاکسازی منطقه آلوده لازم است. واکنش های شیمیایی و جذب مواد آلی در خاک، که در طول عملیات پاکسازی مناطق آلوده ممکن است اتفاق بیفتد، باید بطور دقیق در فاز طراحی عملیات احیاء آبخوان، مورد بررسی قرار گیرد. 

روش های موجود برای پاکسازی آبخوانهای آلوده شامل موارد زیر می شوند:

1.       ۱- روش های کنترل منشاء آلودگی (Source control Methods) 

2.     ۲-   پمپاژ آبهای آلوده و تصفیه آنها در سطح زمین (Polluted Water Pumping and aboveground Treatment)

3.       ۳- تصفیه فیزیکی و شیمیایی در محل (In Situ Biological and Chemical Treatment)

4.       ۴- استخراج بخار خاک  (Soil Vapor Extraction)